Ja jszow dodomu – dywywsja na nebo,
Ja hadaw, szczo meni wże niczoho ne treba.
Padaw biłyj snih – bo zyma.
Za płeczyma błukała 35 wesna.

I zdawałos', szczo wse ja projszow i probih,
Dumaw tak łysze ja, a czy dumaw tak snih.
Win łysz tycho krużljaw, ja tycho spiwaw,
Muzyku win skław, ja do neji słowa.

Pryspiw:
Ja by chotiw, szczo by cej snih,
Odjahnuw mene z hołowy do nih.
I koły wesna soncem prypecze.
Mij siryj odjah strumkamy stecze.

Buło, jak w kazci – ne schoże na prawdu.
Snih i ja, my jak druzi. Druzi nazawżdy.
Zymno buło – moroz ne wszczuchaw,
Jak dali buty. Toho ja ne znaw.

Ja ne mih rozibratys' w swojij hołowi.
Zachotiłos' powernutys' znowu na nuli.
Zahubyw nadiju. Ałe snih obijmaw.
Moji czorni dumy – biłym pomałjuwaw.

Pryspiw