Prosty ż mene, hospody,
Za ridnuju mowu,
Szczo jiji zabuw ja kołys'
Poza inszym słowom.

Płaczu ja, bo, o nasz boże,
Jak taja dytyna
Z mist u seła starcjuwaty
Piszła syrotyna.

Piszła, ridna, ta j do stepu,
Szczob ne czut', ne zrity
Jak curałys' jiji dity,
Jiji ridni dity.

Sestru ridnu, titku jichnju
Jak matir szanujut',
A neju najridniszoju,
Matir’ju, – hydujut'.

Pidy, maty stepowaja,
Po sełach pobidkaj,
A my poky pid’jimosja
W zamożnoji titky.

Titka władoju czastuje –
U choromy wodyt',
A szczo z tebe, stepowoji, –
Odni pisni rodjat'.

Protry że jim, hospody,
Durni oczenjata,
Zapytaj: – chiba bahatswom
Krasna ridna maty?

Newże ż pam’jat' treba sterty,
Szczob żyt' łehsze buło?
Newże maty musyt' wmerty,
Szczob my schamenułys'?