Błażen toj muż, szczo Hospoda bojit'sja –
Nasinnja joho sylne na zemli.
Rid beznewynnyj pobłahosłowyt'sja
Dostatkom w domi, chlibom na stoli.
I joho prawda bude z nym wikamy –
Wohoń i w temrjawi prawednomu je.
Łaskawyj sam, win dobrymy rukamy
Bratam pozyczyt', wbohym podaje.

Błażen toj muż, szczo zapowidi łjubyt' –
Zmicnyła prawda usi diła joho.
Win ne schybnet'sja, win wes' wik probude
U switli prawednim obrazu swoho.
Łychaja dumka serce obmynaje –
Na Boha ż upowannja wsich zmicnyt'.
A Boh neszczastjam worohiw karaje,
A win ce baczyt', Hospoda sławyt'!

Błażen toj muż, szczo Hospoda bojit'sja
I w szczedrosti ubohym podaje.
I prawda w joho domi, nacze krycja,
I syła joho soncem powstaje.
Wo hniwi tane zazdrisnyk-neboha –
Zubownyj skreżet, i żal w joho oczach...
Błażen toj muż, szczo ubojit'sja Boha!
Bezbożna ż chit' roztane, jak swicza!