Temna wełycz ałej
Uroczysta tysza
Na sławu kochannja
Do żinky Sofiji
Zbuduwaw pan Potoc'kyj
Park toj czudowyj,
Szczo w Umani je,
Dlja żinky z duszeju potwory.
W pana syn buw
Zmijuka na serci.
Jak Sofiju pobaczyw
Skazaw "Bude mojeju"

Pryspiw:
"Ja baczu te tiło,
I czorna zazdrist' powilno wbywaje.
Dzwin po duszu moju,
A duszi to j ne maje
To widdaj że sebe,
Moja łjubaja panno,
Czołowik twij staryj,
A wmyraty szcze zarano!"

Pro stydobni zrady
Staryj Feliks proznaw
Pomer, ałe prokljaw nawiky,
Ałe wybaczeń ne daw.

Załyszyłas' sama
W parku zatysznom huljajuczy
Pro prystrasti kochannja
Pasynka zhadajuczy

Pryspiw

Pomerła w perepokojach
Schoronyły bidołasznu
Ta mabut' w pidnebesjach
Ne zabuły jij zradu...

Na cwyntari w mohyłu
Błyskawka popała
Rozkołoła j spałyła tiło
To buw ostannij hniw pana.