Pobłyzu newełykoho mista
Stojit' hora nad rikoju
Tam w dawnynu dałeku
Stojaw monastyr oboronnyj
Pidhirjans'ki wojiny-monachy
Zemłju swoju zachyszczały

Teper tut rujiny
Budiwel stari mury
A kołys'
czułas' tut "Hłorija"!

Ta Sława projszła
Znykła w temrjawi stolit'
Łyszywsja dykyj sad
Ta dlja ńoho se myt'

Ja "Hłoriju" czuju
Ałe ne wid kamnja,
Derewa czarujut' –
Pryrody jednannja.
Hłorija sadu
Pryrody stworinnju
Nemaje wże j wału
Porosło kaminnja.

Wikna baszty tjahnut'.
Szcziłyn oczi czorni
Pawutynnja robljat'
Derew micni korni
Kamiń prosidaje,
Do riky mohyły
A sad załyszywsja
Na wiky na wiczni.