Temna velych aley
Urochysta tysha
Na slavu kochannya
Do zinky Sofiyi
Zbuduvav pan Potoc'kyi
Park toy chudovyi,
Shcho v Umani ye,
Dlya zinky z dusheyu potvory.
V pana syn buv
Zmiyuka na serci.
Yak Sofiyu pobachyv
Skazav "Bude moyeyu"

Pryspiv:
"Ya bachu te tilo,
I chorna zazdrist' povilno vbyvaye.
Dzvin po dushu moyu,
A dushi to y ne maye
To vidday ze sebe,
Moya lyubaya panno,
Cholovik tviy staryi,
A vmyraty shche zarano!"

Pro stydobni zrady
Staryi Feliks proznav
Pomer, ale proklyav naviky,
Ale vybachen ne dav.

Zalyshylas' sama
V parku zatyshnom hulyayuchy
Pro prystrasti kochannya
Pasynka zhadayuchy

Pryspiv

Pomerla v perepokoyach
Schoronyly bidolashnu
Ta mabut' v pidnebesyach
Ne zabuly yiy zradu...

Na cvyntari v mohylu
Blyskavka popala
Rozkolola y spalyla tilo
To buv ostanniy hniv pana.