Deń za dnynoju
płynut' chwyljamy
pid kołesa młyna –
załyszajet'sja łysz biła pina.
Łjutyj, berezeń,
serpeń, wereseń –
i probihły lita.
Wse mynajet'sja i nazad ne werta.

Pryspiw:
I łysz kochannja odne
ne pokydaje mene.
Wono na dowhi roky,
wono moje nawiky.
Ja tym kochannjam żywu,
wono jak son najawu.
I to je szczastja moje –
szczo ty w mene je.

Smutkom oseni pomereżeni
naszi doli nawpił.
Znow jednaty jich
ne wystaczyt' sył.
Switli spomyny,
jak oskomyny,
w’jażut' nasze buttja...
Ta do junosti nema worottja.

Pryspiw

Bilja mene ty,
ałe pohljadom
des' porynuła w czas.
Win jednaje nas, roz’jednuje nas.
Ja znajdu tebe
w bilim marewi
i za ruku wiz'mu,
w dumkach twojich ne załyszu samu.

Pryspiw:
I łysz kochannja odne
ne pokydaje mene.
Joho dostatńo na dwoch,
i chaj pomoże nam Boh.
Ja tym kochannjam żywu,
wono jak son najawu.
I to je szczastja moje –
szczo ty w mene je. (3)