W tebe ja niczoho ne proszu,
A sobi łysz spohady łyszu,
Ty prychodyw, kwity daruwaw,
Buw zi mnoju i kudys' znykaw.

Zasmijałos' lito ne dlja nas,
Wse projszło, peczal zahojit' czas,
Bo do szczastja czerez tiń bidy
Nam obom Hospod' pomih dijty.

Pryspiw:
Jak żal, szczo my zustriłysja newczasno,
Łjubow nenacze wohnyszcze pohasła,
Spłyła wona burchływoju rikoju,
Nazawżdy załyszywszy nas z toboju.

Zrozumiło wse bez zajwych sliw,
Ty łjubow zihrity ne zumiw,
Ja obrazu w serci ne noszu,
A sobi łysz spohady łyszu.

Pryspiw

Dwom sercjam u switi ne prosto,
Do tebe protjahuju ruky,
A ty mow zahubłenyj ostriw,
Des' znyk w okeani rozłuky.

Pryspiw