Na peroni pomiż jurby, sered morja łjuds'kych trywoh,
Tak neżdanno zustriłys' my – znowu dolja zweła nas dwoch.
I ne znajemo, szczo skazat', i ne w syli znajty słowa,
A w duszi łysze bil obraz, a na serci peczal odna.

Pryspiw:
Ja ne wirju tobi,
Ja ne wirju sobi,
Ja ne wirju oczam,
Ja ne wirju słowam. (wes' kupłet – 2)

Toj zahubłenyj dywnyj swit, toj nepiznanyj raj zemli,
Sered tysjaczi dowhych lit, łysz nasnywsja tobi j meni.
Tak newpynno mynaje czas i niszczo ne powernesz znow,
Na peroni pomiż jurby proweły my swoju łjubow.

Pryspiw (2)