W twojich hrudjach metał,
Nenacze serce tam.
Tecze po ńomu krow,
Czy ja ne znaju sam.
Dawaj pidpałym raj.

Pryspiw:
Twoji mriji – nabir ełektronnych czastyn,
Tiło płastyk, metał. Ty ne stanesz jak my.
Ne potribno pryrodi sztucznych łjudej,
Ty ne stanesz jak my. Ty...

Ty poczynajesz nowyj
Deń wmykajuczy sebe.
Twij płastykowyj mozok
Żyty ne daje.

Pryspiw

Zakryj swoji oczi – wony tebe pidwodjat',
Zaryj swoje tiło – wono tebe zneszkodyt',
Zabud' swoje obłyczczja – na ńomu sztamp zawodu.
Taki jak ty kaliczat' moju pryrodu!

Pryspiw