W toj deń iszcze buła zyma,
W toj deń buło bahato snihu,
I ja ne dumała sama,
Szczo pohljad twij – ne prosto wticha.
Nawiszczo ruk twojich tepło
Małeńke serce zihriwało?
Ta kraszcze b toho ne buło,
Ta kraszcze b ja toho ne znała.

Pryspiw:
"Kudy znykajut' poczuttja,
Oczej nestymane bażannja?
Skaży, – pytaju w tebe ja. – Pislja kochannja?"
Pislja kochannja, pislja kochannja,
Pislja kochannja.

To sliw najiwnych ta wijna
Na szczo tebe peretworyła?
Wże ty – odyn, i ja odna.
Czy, może, wse meni nasnyłos'?

Pryspiw