Wse buło tak, jak treba – troszky soncja,
Troszky neba, troszky syńoho doszczu.
Wse buło ta złetiło, – u rozłuky czorni kryła,
Ta peczal u serce ne puszczu.
Sny buły kolorowi, jak łystoczky kłenowi,
Jak rankowa zorja. Sny buły, bilsz ne bude.
Szczo teper skażut' łjudy?
Skażut', szczo nawik propała ja.

Pryspiw:
Nicz jak nicz, deń jak deń,
Storonoju ide.
Nicz jak nicz, deń jak deń,
Ty – niczyj, ja – nide.

Wse buło, nawit' bilsze,
A teper stało inszym.
I czyja w tim wyna?
Wże niczoho ne treba,
Sonce zhasło na nebi,
Załyszajus' ja teper odna.

Pryspiw