Ty meni howoryw: "Sonce rano wstaje,
Szcze chwyłynu z toboju pobuty tak choczu".
Ty meni howoryw: "Wse, szczo maju – twoje",
I ja wiryła w żarty twoji tak ochocze.

Pryspiw:
Szczo z namy stałos'? Szczo z namy stałos'?
Nasze kochannja, jak łystja, ziw’jało.
Szczo z namy bude? Szczo z namy bude?
Nasza doroha – doroha w nikudy.

Ja kazała sobi: "Win – najkraszczyj. Win – mij",
I, zdawałosja, szczastja moje bude wicznym.
Duże ważko teper załyszatys' odnij.
Ja pytaju odne, ja pytaju: "Nawiszczo?"

Pryspiw

Podarunkiw na zhadku tak mało buło,
Załyszaju w sobi szepit morja i neba,
Pam’jataju dołoń twojich niżnych tepło
I niczoho, powir, meni bilsze ne treba.

Pryspiw

Szczo z namy stałos'? Szczo z namy stałos'?
Szczo z namy bude? Szczo z namy bude?