Ce dobre, jak w twoje obłyczczja dywljat'sja kochani oczi,
Szczob tak buło zawżdy, ty bud'-koho rozirwesz w kłoczczja,
Ne huby koho ty łjubysz – szczob buło koho hubyty,
J ne wtraczaj swoho obłyczczja, szczob buło po czomu byty.

W tebe swij dżychad, w ńoho swij dżychad,
I żoden ne zbyrajet'sja zlizaty z barykad,
Bo my wojujemo za prawo złomaty sobi szyju,
Wojujemo, bo łjubymo, a łjubymo, bo wmijem.

Pryspiw:
Dżychad, Kożen maje swij prywatnyj dżychad. (4)

Za żinku i za jiżu, za kljate myrne nebo,
Za szczastja buty perszym, abo wskoczyty w chałepu,
Wijna za isnuwannja – wse prosto j sliw ne treba,
Jak każut' rosijany: proszcze parennoho rэpa.

W tebe swij dżychad, w ńoho swij dżychad,
I żoden ne zbyrajet'sja zlizaty z barykad,
Bo my wojujemo za prawo złomaty sobi szyju,
Wojujemo, bo łjubymo, a łjubymo, bo wmijem.

Pryspiw

Jakszczo zemlja ne bude puchom, może pekło budet pljażem,
Aha, z diwkamy u bikini, – takymy, jak ty wse żyttja czekaw,
Otoż, rozsłabsja, ne nerwuj, ne skyhły, czas pokaże –
I, bratyku, ne smykaj ty Isusa za rukaw.

Bo w tebe swij dżychad, w ńoho swij dżychad,
I żoden ne zbyrajet'sja zlizaty z barykad,
Bo my wojujemo za prawo złomaty sobi szyju,
Wojujemo, bo łjubymo, a łjubymo, bo wmijem.

Pryspiw