Ce dobre, yak v tvoye oblychchya dyvlyat'sya kochani ochi,
Shchob tak bulo zavzdy, ty bud'-koho rozirvesh v klochchya,
Ne huby koho ty lyubysh – shchob bulo koho hubyty,
Y ne vtrachay svoho oblychchya, shchob bulo po chomu byty.

V tebe sviy dzychad, v noho sviy dzychad,
I zoden ne zbyrayet'sya zlizaty z barykad,
Bo my voyuyemo za pravo zlomaty sobi shyyu,
Voyuyemo, bo lyubymo, a lyubymo, bo vmiyem.

Pryspiv:
Dzychad, Kozen maye sviy pryvatnyi dzychad. (4)

Za zinku i za yizu, za klyate myrne nebo,
Za shchastya buty pershym, abo vskochyty v chalepu,
Viyna za isnuvannya – vse prosto y sliv ne treba,
Yak kazut' rosiyany: proshche parennoho rэpa.

V tebe sviy dzychad, v noho sviy dzychad,
I zoden ne zbyrayet'sya zlizaty z barykad,
Bo my voyuyemo za pravo zlomaty sobi shyyu,
Voyuyemo, bo lyubymo, a lyubymo, bo vmiyem.

Pryspiv

Yakshcho zemlya ne bude puchom, moze peklo budet plyazem,
Aha, z divkamy u bikini, – takymy, yak ty vse zyttya chekav,
Otoz, rozslabsya, ne nervuy, ne skyhly, chas pokaze –
I, bratyku, ne smykay ty Isusa za rukav.

Bo v tebe sviy dzychad, v noho sviy dzychad,
I zoden ne zbyrayet'sya zlizaty z barykad,
Bo my voyuyemo za pravo zlomaty sobi shyyu,
Voyuyemo, bo lyubymo, a lyubymo, bo vmiyem.

Pryspiv