Wyje połamana nicz
Bez dna i obłycz,
Zarewa żar, i nebo.
Ty buła zawżdy moja,
A koły nastaw czas,
Myła, ja widdaw use, aby staty za tebe.

Dopoky je
I serce b’je

Pryspiw:
Łjudy spaty, a my holi i zli,
Huby w prawdi, ruky w krasnij wodi.
I smijatys', ne chowaty łyce!
Dlja nych wolja – smittja,
A dlja nas – ponad use!

Ty budesz zawżdy moja,
Jak mełodija
Ridnych piseń i mamy.
Ty budesz zawżdy moja,
Jak ridna zemlja.
I tebe taku jedynu łjubłju do nestjamy!

Dopoky je
I serce b’je

Pryspiw (2)