De wsi moji zitchannja,
Promowy do stin, do wikon kordoniw?
Zanowo do sebe zwykaju,
Do swojeji nowoji podoby.

De ż ce ja?
Zahubyłas' u sotnjach obłycz...
De ja?
Switło w mozku temnycjach bołyt'...

Tak szczorazu zminy prychodjat' –
Koły za płeczyma kowz'ki potemky.
Nabrydły peremotky, powtory.
Sebe nanowo – newpewnenym dotorkom...

De wsi zabuti wtraty,
Bez jakych poczuwajeszsja mertwym?
Swit mojich zusyl ne wartyj,
Wse bołjucze tak choczet'sja sterty.