Buty szumom wantażnoho potjaha,
Szczo czas wid czasu pirnaje w tunel;
Spokusływym zwukom sołodkoho protjahu
I tyszeju buty, jak dzwin myne.
Tak my zatuljajemo wucha dołonjamy
I czujemo, jak deń nowyj triszczyt'.
A potim za palciw krychkoju zasłonoju –
Pustota, szczo ne maje pryczyn...

Kym buty?
Wsi roli rozibrani,
Wsi karty rozihrani,
Sama pustota.
Jak buty
Ni w koho ne wwihnutym,
Sobi tilky widdanym –
Sebe zapytaj...

Otże, buty mohutnim wseswitom,
Dryżaczym strumom, szczo szkiroju jde,
Ałe ne zabuty pro rol reszeta:
Buty wsjudy j wodnoczas nide...

Tak my zatuljajemo wucha dołonjamy
I czujemo, jak deń nowyj triszczyt'.
A potim za palciw krychkoju zasłonoju –
Pustota, szczo ne maje pryczyn...