W hłybokij dołyni stałasja nowyna,
De preczysta Diwa-Maty porodyła Syna.

A jak porodyła, ta j stała łjuljaty:
– Łjuljaj, łjuljaj, mij Synoczku, a ja ljażu spaty.

– Zaczekaj że, Mamcju, chocz odnu hodynku,
Naj ja pidu ta j do raju, prynesu perynu.

– Oj, Synu ż mij, Synu, de ż Ty toje hoden,
A szcze ż nema j dwi hodyny, jak Ty sja narodyw.

– Mamcju ż moja, Mamcju, ja wże ż toje hoden,
Sotworyw ja nebo j zemłju, szcze’m sja j ne narodyw. (5)