Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Ti, chto buw ranisze, to tilky poczet.
Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Tych, chto buw ranisze, zabud'.

Czas pływe, j czyja w tim prowyna,
Szczo uże pozadu żyttja połowyna?
Rewnoszczi u tebe w oczach:
Choczesz znaty, z kym ja diłyła swij szljach?

Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Ti, chto buw ranisze, to tilky poczet.
Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Tych, chto buw ranisze, zabud'.

Wse buło: i prirwy, i kruczi,
Zustriczi pałki j rozstawannja kołjuczi.
Może, same jim zawdjaky
Nyni ja dostojna twojeji ruky...

Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Ti, chto buw ranisze, to tilky poczet.
Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Tych, chto buw ranisze, zabud'.

Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Ti, chto buw ranisze, to tilky poczet.
Tym jasnisze wdwoch, czym morok hustiszyj,
I dałeki zori błyz'ki naproczud.
Ty odyn – mij korol, odyn awhustijszyj,
Tych, chto buw ranisze, zabud'!.. (3)