Pryspiw:
Ej, jow, man, ja ne rastaman,
U mikrofona ne chipan, ne czytaju ja pro płan.
Ej, jow, man, kożen obyraje sam,
I nawiszczo tobi spam, kraszcze widbuduj swij chram.
Ej, jow, man, w c'omu misti jde wijna,
Ej, jow, man, to je misto hricha,
Ej, jow, man, tut wsi na kurażi
Huljajut' noczi i dni, potim samotni odni.

Tut zawżdy powno nowyn i powno istorij,
Kożen rozkaże pro swoje j czuże hore,
Tut kryczat' "ni wijni", a sami kydajut' kaminnja,
Tut ne poczuty słowa "probacz, meni duże prykro".

Dywni łjudy powsjudy, dywni łjudy w metro,
Wsi kudys' pospiszajut' w reżymi non-stop,
Żyty czesno ne modno, modno buty łychym,
Tak łehko piddatys' spokusam z witryn.

Wse postijno po kołu – na robotu i w dim,
Pro szczo ty buw mrijaw, koły buw małym?
Możływo, tebe chtos' pidminyw, naw’jazaw czużi roli,
Hroszi, włada, sława – os' twoji nowi paroli.

Na żal, ałe żyttja ne perehraty na powtori,
Na żal, ałe żyttja – ce ne kino u monitori,
Zupynytys' wczasno – os' misija dlja nas
Zupynytys' wczasno, poky dlja c'oho je szcze czas.

Pryspiw

Tut wsi pospiszajut', nawiszczo – ne znajut',
Żyttja jde po kołu, my prahnemo woli. (2 rjadky – 4)