Hospody, probacz ja hrisznyj.
Ja ne je najkraszczym, ja je najhirszym.
Moji bezhłuzdi dni, moji bezhłuzdi hodyny
Zberu dokupy u żyttja, czomu todi zradiju?

Mij hrich pidnissja do nebes, mij hrich zabyraje syły,
W mojich sumnych oczach spasinnja wiry tlije.
Ja chotiw by wtekty w monastyr, ja chotiw by schowatys',
Ałe, Hospod', skaży meni ty c'oho bażajesz?

I ja baczu łjudy łjubljat' cej swit, łjudy łjubljat' sebe,
I ne każy jim pro tiło i krow, wony skażut', szczo wse ce puste.
I koły padaju ja, ja samoho sebe ljakajus',
Newże ja takyj samyj i wsim sercem ne kajus'?!

Hordist' moja pomyraje, ja rozipnu Tebe na chresti,
Moji pusti słowa, ja nahaduju sobi "stij!"
I ja ne staw wełykym, ne nawczywsja tworyty dywa,
Ałe w mene buła cil, łjubyty Tebe – moja meta.

Pryspiw:
Taki, jak ja, ne prokydajut'sja rano,
Taki, jak ja, ne majut' duchownych widznak,
Taki, jak ja, bahato czoho ne znajut',
Ałe sercem swojim my choczemo łjubyty Chrysta.
I na rozi wułyc', prospektiw, majdaniw,
My budemo powtorjuwaty ci prosti słowa.
Hospod' Isus toj, komu ja dowirjaju,
Hospod' Isus toj, komu wirju ja.

I ja wczus' buty prostym, i ja wczus' buty widkrytym,
I ja wczus' pidnimatys', koły znowu wpaw,
I ja ne znaju czy ja zmożu szczos' dobre zrobyty?
I ja widczaju każu "dawaj, widpuskaj!"

Ja poczynaju nowyj deń z nowymy pomyłkamy,
Jich tak bahato, szczo ne zhadaty usich.
Cej kazkowyj swit ne wyhadały my z wamy,
Ałe zipsuwały joho same my.

I poky obertajet'sja zemlja, i poky w nas je szcze hołowa,
U nas u wsich je możływist' zminyty swoje żyttja.
Można pomerty bez kajattja, ne załyszyty i slid,
Można hołoduwaty ne wkusywszy nebesnyj chlib.

Ałe ce ne dolja moja, ce ne mij żyttjewyj szljach,
Ja budu szukaty wicznist' des' tam na nebesach.
I borot'ba z samym soboju, ja każu sobi "ni",
I ja budu żertwoju żywoju, szczob znajty switło sered t'my.

Pryspiw

Widnajdy switło, zminy swoje żyttja (2)
Widnajdy switło, widnajdy switło
Widnajdy switło, zminy swoje żyttja (wes' kupłet – 2)