1
Woda taka bezdumna i błakytna.
Nadwori wereseń, a nebo nacze w kwitni.
Pożowkły spohady, ziw’jały dawni mriji.
I wsi bażannja, jak odne, u myt' zhoriły.

Pryspiw:
Czekaju! Czekaju! Czekaju, koho – ne znaju.
Czekaju! Czekaju! Czekaju, bo tak bażaju.

2
Czetwertyj deń dumky doszczu czekajut'.
Ne p’jut', ne spljat', ne płaczut', ne spiwajut'.
U nych, mabut', obitnycja mowczannja.
Szczo robyt' z namy kljate ce czekannja?

Łetjat' ptachy czy z domu, czy dodomu
I rozczerkom pera znimajut' wtomu.
Kaminnja spyt', jak spljacza korołewa.
Nawkoło wartowi – slipi derewa.