1
Żyła łjubow u zołotych prominnjach.
Ta znykło raptom sjajwo nezemne.
Twoja łjubow mojeju stała tinnju.
Iz dwoch serdec' łyszyłosja odne.

Pryspiw:
Łjubowe moja, wernys'!
Wernys' do swoho raju!
U temrjawi noczej bez tebe ja wmyraju.

2
Bez tebe ja, jak nebo bez powitrja.
Bez tebe ja, jak more bez wody.
Skaży kudy podiłos' twoje switło?
Szczo stałosja, skaży meni skaży?

Pryspiw:
Łjubowe moja, wernys'!
Wernys' do swoho raju!
U temrjawi noczej bez tebe ja wmyraju.
Łjubowe moja, wernys'!
Widkryj sołodki oczi!
Na mene podywys', i uznajesz, szczo ja choczu.

3
Ty powerny mene u dywnu kazku,
W jakij z toboju ja buła.
W jakij kołys' nam sonce posmichałos'.
Łetiły my u czariwni swity.
Same żyttja meni podaruwało
Łjubow moju, szczo narodyła ty.