1
Ja ne kljaw tebe, o zore,
Chocz jak sylno żal mij ris;
Nasmich twij i własne hore
Ja terpeływo perenis.
Ta bojus' za tebe duże,
Bo łjubow – to mstywyj boh;
Jak odyn jiji zneważyt',
Łjubyt' mstyt'sja na oboch.

Pryspiw:
Czy ty znała, szczo rujnujesz szczastja,
Szczastja własnoho pidkład,
Te, czoho żyttja tak mało-mało
Zwykło wsjakomu wdiljat'?

2
Jak smijuczys' ty wbywała
Czystuju łjubow moju,
Czy ty znała, szczo wbywajesz
Wse, czym w switi ja żywu?
Czy ty znała, szczo nebawom,
Ot mow raz machnut' perom,
Ty ne raz zapłaczesz hirko-hirko
Za potoptanym dobrom?