Ne puskaj diwcza huljaty,
Bo nadwori wesna kudłataja, strach!
Syni oczi bacz jak kosjat'sja,
W traweń widpustyty prosjat'sja, ach!

W serce ranyt' kwitka połum’ja,
Wik diwoczyj, mow steżynka mała.
Nicz tak manyt' nasołodoju,
Widpustit' mene za wrodoju, tak!

Pryspiw:
Traweń znow szamanyt' kwitamy,
Mamo, wsi wony rozditi, kljanus'!
W czomu kwity narodyłysja,
W tomu, mabut', odrużyłys', ce błjuz!

Ja spidnyczku maju sytcewu,
Kriz' spidnyczku wse proswiczuje, bacz!
Mamo, ż ne podumaj zajwoho,
Ja ż harneńka j mołodeńka, probacz!

Żyty choczu ja, matuseńko,
Ditok choczu i tatuseńka jim.
Szczob mij dżmełyk tu-turu-turu
Tilky mene, a ne to joho z’jim.

Pryspiw (2)