Ne puskay divcha hulyaty,
Bo nadvori vesna kudlataya, strach!
Syni ochi bach yak kosyat'sya,
V traven vidpustyty prosyat'sya, ach!

V serce ranyt' kvitka polum’ya,
Vik divochyi, mov stezynka mala.
Nich tak manyt' nasolodoyu,
Vidpustit' mene za vrodoyu, tak!

Pryspiv:
Traven znov shamanyt' kvitamy,
Mamo, vsi vony rozditi, klyanus'!
V chomu kvity narodylysya,
V tomu, mabut', odruzylys', ce blyuz!

Ya spidnychku mayu sytcevu,
Kriz' spidnychku vse prosvichuye, bach!
Mamo, z ne podumay zayvoho,
Ya z harnenka y molodenka, probach!

Zyty chochu ya, matusenko,
Ditok chochu i tatusenka yim.
Shchob miy dzmelyk tu-turu-turu
Tilky mene, a ne to yoho z’yim.

Pryspiv (2)