Chtos' iz nas spiszyt' u Hospodnij chram,
Szczob do Boha jty j obmynaty hrich.
Chtos' iz nas skazaw: "Ja wse zmożu sam",
I z ust joho bajdużyj smich.
Ałe tilky raptom bezwychid' i strach,
Na żyttja joho, czy ditej padut',
Wże nema ni błah, ni zemnych rozwah,
A je łysz kryk: "Ty z namy bud'!"

Pryspiw:
Na-na-na-na-a-a,
Na-na-na-na-a-a,
Nas, Boże, ne zabud',
Na-na-na-na-a-a.

Wse myne kołys', wse kołys' projde,
Ne prodowżyt' szljach twij zemnyj niszczo.
I spytajesz ty tycho sam sebe:
"A dalsze, szczo? A dalsze, szczo?!"
To ż koły pryjde nasz ostannij czas,
I pokłycze nas u dałeku put',
Ja proszu joho wże ostannij raz:
"Nas ne zabud', nas ne zabud'!"

Pryspiw