Misto anheliw i doszcziw
Na kazkowi małjunky schoże,
Tilky anheliw – ni duszi,
A łysz prosto tak perechożi.
Misto, szczo ne czuże meni,
Zołote pawutynnja wułyc',
Wse, zdajet'sja, dawno zasnuło,
Okrim switła w odnim wikni.

Pryspiw:
Tilky raz i ne bilsze,
Znaju, ne bilsze,
Szczob zabuty nazawżdy,
Łysz na myt' stanu błyżcze,
Ja stanu błyżcze,
I ne zmożu wże pity.

Misto zustriczej i proszczań,
I rozbytych serdec', możływo,
Bereh prawyj i bereh liwyj,
I wsi szansy dlja spodiwań.
Misto zwukiw i hołosiw,
Po brukiwci stikaje tysza,
Wse staje nepomitno tychsze,
I ne czutna uże dlja wsich.

Pryspiw

My stajemo sered doszcziw,
My c'oho zorepadu warti.
Szczo chotity iszcze nam warto –
Łysz stojaty na cij meżi.
Misto prystrasti i obraz,
I prymyreń takych harjaczych.
Ty, napewno, mene probaczysz –
Ja proszczała tebe ne raz.

Pryspiw (2)