I koły załyszyłasja zowsim sama,
I koły wże zdajet'sja – switła nema,
Koły nebo twoje na kolir czużym staje,
Ty b wywodyła liniji znow na ruci,
Wpiznawała b nadiju w kożnim łyci,
Małjuwała b na skli wohoń –
I rozbyła b skło.

Pryspiw:
Ne bijsja żyty – swit dlja toho,
Szczoby łjubyty, sonce, doszcz i witer,
Nebo, zori, kwity... Wse dlja tebe.
A ty ne bijsja żyty,
Sonce, doszcz i witer, nebo, zori, kwity,
Swit dlja toho, szczob łjubyty tebe.

Ty iszła po meżi, ty iszow po meżi,
Tilky znaj: nichto tobi ne czużyj,
I ruka u ruci – nazawżdy twoje tepło.
I ne możesz teper łyszytysja sam,
De czytajesz moji słowa po hubam,
Powertaje tebe nazad moja łjubow.

Pryspiw

Ty u serci swojim – tamowanyj stuk,
Ty na dotyk, jak spałach, nawit' na zwuk,
Ty wże majże łetysz – widkryte wikno dawno.
Rozbywajet'sja nicz, łamajet'sja czas,
Ty hasyła wohoń – ne zhasne swicza,
I ne bijsja – łjubow teper bereże tebe.

Pryspiw (2)