Wybacz, ja tak dawno tobi ne pysaw,
A tut zhadaw, koły pohljanuw na nebesa.
Sprawa ne w dywach, ne u czudesach,
Prosto skazaty słowa nadychnuła rosa.
Ty pam’jatajesz nasze dytynstwo, jak my bawyłys',
Nichto b nikoły ne podumaw, szczo wpadem wnyz.
Perspektywa w nas buła, ałe ne kar’jera,
U parku czy skweri, osisty b na derewa.
Twoja nebaczena krasa, ne te szczob ja buw za,
Szczob my buły razom, ałe na riznych mostach.
My forma atmosfernych opadiw u wsich mistach,
Szestykutni płastynky lodu w kohos' na wustach.

Pryspiw:
Rozkaży meni kazku,
Pokaży meni soncja swit.
Nam ne straszno, zowsim ne straszno,
Połetiły tudy, de witer i snih.

My zrostały w rezultati kondensaciji wołohy,
Chmaryna jak obłoha za prohnozamy nedowho.
Sydity nam u cij szaruwato-doszczowij chmari,
Komus' finał – zływa, nas czarujut' snihopady.
Ja baczyw miljard sester i bratiw
I nikoły dwoch odnakowych ne buło sered nych.
A nas nichto ne wczyw jak sebe desantuwaty,
Żodnych repetycij tam u załach, de je maty.
W rezultati chtos' wpodobaw jak chrustymo pid nohamy,
Chtos' iz perszymy prominnjamy wesny roztanuw.
My wdwoch żywi sniżynky. Chiba ne czudesa?
Wybacz, ja tak dawno tobi ne pysaw.

Pryspiw (2)