Ja widczynjała wikna, wpuskała lito w kimnaty
Spoczatku medowu speku, a potim doszczi – mate.
My spały, łyszałos' lito slidamy na pidwikonni,
Mełodijamy twojimy, jaki szcze ne czuw nichto.

Pryspiw:
A lito wlitało kriz' wsi szcziłyny w domi.
A lito wlitało kriz' naszi widkryti dołoni.
A lito wlitało i pulsom byłos' u skronjach.
A lito wlitało kriz' nas.

Twij zapach łyszawsja w liżku powitrjanyj i kazkowyj,
Wtyrała joho u sebe, wdychała tebe nemow
Ty lito, a sprawżnje lito w rozmowy wplitało słowo –
Najkraszcze u switi słowo i słowo buło – łjubow.

Pryspiw