Sribljasti krapelky rosy
Spadajut' z biłych lilij,
Jim biłosniżni pełjustky
Swoji szepoczut' mriji.
Hołubyt' zemłju witerec'
I sonce łjubo hrije.
Moja ty myła proszepczy
Swoji zawitni mriji.

Pryspiw:
A moja mrija wże zbułas'
I my stojim w swjatkowim zali,
My wże obruczeni z toboju,
Iz pownym kełychom wyna,
I wy wsi, hosti i bat'ky,
Wypyjte kełychy swoji do dna
Za nasze szczastja, za łjubow, za naszi mriji.

Jaka czariwna ty w cej czas,
U biłosniżnomu ty wbranni,
I bili kwity u rukach,
J kabłuczka obruczalna.
Myłujut'sja toboju wsi,
A ja szepczu: "Moja ty myła!"
"Mij myłyj", – niżno każesz ty,
"Ot i zbułas' nasza zawitna mrija!"

Pryspiw