I zasmijałas' prowesiń: – Pora! –
Za Czornym Szljachom, za Wełykym Łuhom –
Dywłjus': mij pradid, i pra-pra, pra-pra –
Usi idut' za czasom, jak za płuhom.

Za łanom łan, za łanom łan i łan,
Za Czornym Szljachom, za Wełykym Łuhom,
Wony uże w tumani – jak tuman –
Usi wże jdut' za czasom, jak za płuhom.

Jaka ważka u wicznosti choda! –
Za Czornym Szljachom, za Wełykym Łuhom.
Taka swawilna, wilna, mołoda –
Newże i ja idu wże, jak za płuhom?!

I szczo zorju? Jakyj zasiju łan?
Za Czornym Szljachom, za Wełykym Łuhom.
Newże i ja w tumani – jak tuman –
I ja wże jdu za czasom, jak za płuhom?..