Misto, premisto, pramisto moje!
Stijbyszcze łjuds'ke z asfaltu j betonu.
Jak tam ne bude, a wse-taky je
toj syłuet u wikni zołotomu!

Os' ja prochodżu, i os' ja projdu.
Może, j nawik, ałe sprawa ne w tomu –
Tilky b ne tanuw, jak tiń na lodu,
toj syłuet u wikni zołotomu!

Skilky dusza prorywaje tenet!
Z morja i suszi – dodomu, dodomu!
Tam, de u mene je toj syłuet,
toj syłuet u wikni zołotomu!