Wczyny mene byczem Twojim,
Udarom, wystriłom, nabojem,
Szczob załyszyws' chocz czornyj dym
Nad nepowtornoju doboju.

Chaj bezsoromni oczi jist'
Tych, szczo żywut' bez sliz i czesty,
Chto skynuw i łjubow, i zlist',
Bo ne pid syłu buło nesty.

Chto wse zitchaw – zasnut', wtekty,
Schowatys' za Mazepu j Kruty,
Koły hrozoju jszły – wiky! –
Nad połem ruty i otruty.

Twojim byczem mene wczyny,
Szczob basamanuwaty duszi,
Szczob zachytat' i znowu zruszyt'
Smertelnyj czar dyczawyny!