Tancjujut' tatujowani diwczata
na majdani mriji,
Pisok pałjuczyj pid stopoju,
mow smoła czerwona, tane,
i ja z-pered sta soteń lit rizbłju
na bubni soncja tanec',
łopoczut' dwa kyjky, mow kryła ptacha,
szczo z pochmiłlja mrije.

Za berehamy smutku,
de ljahła widwiczna nicz zełena,
za simoma werchamy j
simoma morjamy w kraj tajemnyj
majestatyczno schodjat' bujwoły czerwoni
na pidzemni łewady,
de zasjaje jim umerłe sonce –
dysk z ebenu...

Proszczalnym spiwom spałachnuwszy,
hasnu nacze sonna chmara,
tanky diwczat prykryje paporot',
nemow zemli dołonja.
Wertajut'sja z uzhir’jiw tyszi dywni
chorowody j kłonjat' obłyczczja z midi
pid buketamy weczirńoho pożaru.