Oj da ty, fortuna, moja fortuneńka,
Oj da posłuży że, jak ty mnje służyła.
Służyw ja w panstwi, ta j służyw ja w burłactwi,
Oj posłużu-ka ja tjepjer' w kozactwi.

Oj da kozakowe konyka sidłaje.
Oj taja fortuna u ńoho pytaje:
– Kuda jedjesz, da j kozak mołodjeńkaj?
Oj mat' z otcem da j po synu tużat'.

Oj da jechaw kozak toju dołynoju,
Oj da postreczawsja z czużoju żenoju.
– Zdrastuj, żinka, da j żena że mołodaja.
Oj otczeho j kozaka sstarjeła?

– Oj da ja ne ja że ne tebe sstarjeła.
Oj da sostarjeła tebe twoja wolja.
Ne pyj horiłky, ne łjuby czużu żinku,
Oj da choroszym kozakom ty budesz.

Oj da jechaw kozak da j tymy jaramy.
A wo tich wo jarach da j stojat' pidwały.
Wo tich pidwałach da j sydjat', p’jut'-huljajut',
Oj tut dołju, dołju wspominajut'.