Oj p’je czumak, p’je – w joho hroszi je.
Oj za nym, za nym joho ridna maty dribni slozy llje.

"Oj synoczku mij, dytyno ż moja!
Oj pokyń, pokyń horiłoczku pyty, bo prop’jesz konja!"

"Oj, maty ż moja, ne pokynu ja!
Oj ne pokynu horiłoczku pyty, bo sołodkaja!"

"Oj synoczku mij, dytyno ż moja!
Oj pokyń pokyń, diwczynu łjubyty, bo zwede z uma!"

"Oj mamo ż moja, ne pokynu ja!
Oj ne pokynu diwczynu łjubyty, bo choroszaja!"