Pohljań w wikno, widkryj swij swit nazustricz soncju po doszczu.
Pohljań w wikno, zabud' swij son pro te, szczo ja tebe łjubłju.
Zabud' słowa, ta oczi powniji slozy,
Use powir, ty prożywesz bez wust mojich.

Pryspiw:
Probacz mene, ne powernus' do tebe toju, szczo buła.
Probacz mene, bażaju znaty, naszczo, naszczo ja żyła.
Ne wstyhnu ja zabuty czary twojich ruk,
Ta ne proszczu sobi toho, szczo w serci tuh.

Chaj płacze nicz, tomu szczo ranok ne myne,
Ne płacze deń, ne kłyczu bilsze ja tebe.
Zabud' mene, zabud' pro te, szczo my razom,
Bo ty i ja – use ce buło tilky snom,
Zabud' swij son!

Pryspiw