Pohlyan v vikno, vidkryi sviy svit nazustrich soncyu po doshchu.
Pohlyan v vikno, zabud' sviy son pro te, shcho ya tebe lyublyu.
Zabud' slova, ta ochi povniyi slozy,
Use povir, ty prozyvesh bez vust moyich.

Pryspiv:
Probach mene, ne povernus' do tebe toyu, shcho bula.
Probach mene, bazayu znaty, nashcho, nashcho ya zyla.
Ne vstyhnu ya zabuty chary tvoyich ruk,
Ta ne proshchu sobi toho, shcho v serci tuh.

Chay plache nich, tomu shcho ranok ne myne,
Ne plache den, ne klychu bilshe ya tebe.
Zabud' mene, zabud' pro te, shcho my razom,
Bo ty i ya – use ce bulo tilky snom,
Zabud' sviy son!

Pryspiv