Widlitajut' ptachy u wyrij,
Żowta osiń znow torknułas' nas.
Obijnjała, witrom dychnuła,
Pryjszow jiji czas.

Tepłe lito promajnuło,
Ne powernet'sja wono uże.
Spohady ti, szczo mynuły,
Pam’jat' zbereże.

W chołodnyj łystopad nastawyt' osiń zbroju,
Bołoto, doszcz i hrad hanjatymut' za mnoju.
Nebo puste sire wysne nad zemłeju,
Osiń wże pryjszła i ja budu z neju.

Pomiż mokroji trawy baczu ja kwity
Harni j myli, mow małeńki dity.
Ta, na żal, ziw’jały wony zowsim.
Chodyt' osiń. Zowsim żowta osiń.

W skroni dychaje witer,
B’jet'sja chołodnym doszczem.
Ziw’jali wid chołodu kwity
Nakryju ja płaszczem...