Vidlitayut' ptachy u vyriy,
Zovta osin znov torknulas' nas.
Obiynyala, vitrom dychnula,
Pryishov yiyi chas.

Teple lito promaynulo,
Ne povernet'sya vono uze.
Spohady ti, shcho mynuly,
Pam’yat' zbereze.

V cholodnyi lystopad nastavyt' osin zbroyu,
Boloto, doshch i hrad hanyatymut' za mnoyu.
Nebo puste sire vysne nad zemleyu,
Osin vze pryishla i ya budu z neyu.

Pomiz mokroyi travy bachu ya kvity
Harni y myli, mov malenki dity.
Ta, na zal, ziv’yaly vony zovsim.
Chodyt' osin. Zovsim zovta osin.

V skroni dychaye viter,
B’yet'sya cholodnym doshchem.
Ziv’yali vid cholodu kvity
Nakryyu ya plashchem...