Mynaje czas. W dałekyj spohad
Mene niszczo ne widnese.
Łjubyła Was? Wesnjanyj podych
Meni obwitrjuje łyce –

I ce ne smutok, ne peczali...
Zabuła Was uże dawno.
Żyttja ne w’jet'sja po spirali,
I zupynyłosja kino.

Czy, może, Wy buły łedaczi,
Czy połamały mecz w boju?
W truni s kryształju – łycar spljaczyj
Czy Wy? Czy spohad? Czy łjubłju?

Dawno uże ne spodiwajus':
Dlja mene Wy – zotliłyj prach,
I soromno meni – ja kajus'...
A Wy wse hubytes' w słowach.

Ja znaju, Wy iszcze pryjdete,
Ta tilky wzymku, tilky w snach –
I biłyj kiń, i Wy bredete
Po zaporoszenych poljach.