Ni na szczo ne narikaj z peczallju.
Ridne i kochane – wse myne.
Wse pryjmy – buttjewe j nezemne.
Te, szczo zachowałosja za dallju,
Ne powerne bilsze, ne werne
Ni na szepit styszenoho bołju,
Ni na kryk rozhojdanoji msty –
Połjuby nespokij samoty
Z zapachom micnoho kanifołju.
Ta w szczedrotne dywowyżnych dnjach
Hołubiń rozmrijanoho polja
Nam donosyt' rozbujała wolja
W czasowych i tembrach i tonach.