Ziyshly na zemlyu nich i tin.
Taemne, nepomitne zlo.
Lyakae mylych sonyachnych stvorin.
A ya blukayu u tumanach znov.

Mohyly. Tycho. Ya idu.
Nichto pro mene ne zhada.
I kraplyu pravdy ya znaydu
Lysh v svoyich bozevilnych snach.

Pryspiv:
Ya stanu tinyu, rozchynyus' v tumani,
Pokynu vse i znyknu v nebesach.
Nabrydlo zyty v zradi i obmani.
Ya spokiy vidnaydu lyshe u snach.

Neyasne svitlo i tuman.
I pro zyttya ya zabuvayu,
Vahan i strachu vze nema,
Koly navkolo smert' litaye.

Ne znayu ya, yak zyty dali treba.
Do prostoru velykoho krychu.
Navkolo lysh odne bezmezne nebo.
I zyty ya u moroci chochu.

Pryspiv