Shchos' stalos' uranci, shchos' duze tryvozne,
Ale my ne znayemo de i shcho same,
Prokynulys' zranku, vidchuly shchos' dyvne,
Chomu vse tak tycho i svitla nemaye.

Hodynnyk spynyvsya, nevze kinec' chasu,
Nevze vin ne znaye kudy ity dali,
Chas ne cinuvaly i ne shkoduvaly,
Y zapasy skinchylys' za roky tryvali.

Pryspiv:
Ale my zyvi i use vidchuvayemo
Kozen sviy podych i stukoty sercya
U vidpovid' nam: "Panove, daruyte,
Ale ce lyshe vam naspravdi zdayet'sya".

Chodysh po mistu hukayesh u prostir –
Lyudy, shcho stalos', chomu vse spynylos',
Chomu vse navkolo nenache zamerzlo,
Chomu vse navkruhy nemovby zhorilo.

U vidpovid' chuyet'sya holos kriz' stinu –
Chas zakinchyvsya, pustuye bezodnya
Davayte z hodynnyk vidremontuyem
Ta mayster pomer pid ranok s'ohodni.

Pryspiv

Holos kochanoyi vze ne pochuyu
I ochi yiyi ya uze ne pobachu,
I ne vidchuyu yiyi niznyi dotyk,
Usi povmyraly s'ohodni pid ranok.

Lyudy, shcho stalos' kudy usi znykly,
Lysh viter, luna i bezodnya navkolo,
Hukayesh – vidlunnyam tviy holos vertaye
Nemovby y ne bulo nikoly nikoho.