Pole bytvy, pole lyubovi.
Moya molytva splyvaye krov’yu.
Dusha ne hriye i puls ne b’yet'sya.
Rozbylys' mriyi ob lodyane serce.

Lezu ya u poli i ochi vidkryti.
Chornyi voron syade shchomyti.
I lysh zapytannya v moyiy holovi.
Ya znov shlyu proklony nimiy pustoti.

Pryspiv:
Vstavay! Chtos' krychyt' do mene znov.
Vstavay! Ydy shukay svoyu lyubov.
Vstavay! Dosyt' plakaty tobi.
Vstavay! Mriyi tvoyi shche zyvi.

Chtos' pidchodyt' i pidnimaye.
Druzi zyty dopomahayut'.
Blukayu, shukayu, znachodzu, vtrachayu.
Sumuyu, rydayu i znov pomyrayu.

Mov kolo chakluns'ke, v yakomu ya chodzu.
Znachodzu lyudey ta dushi ne znachodzu.
I chochu ya vyrvatys' iz toho kola.
Ta znov ya vmyrayu, y vorony navkolo.

Pryspiv