Zurylasya popadya svoyeyu bidoyu:
– Bidna z moya holovochko, shcho pip z borodoyu.

Pryspiv:
Och, meni tyazko, och, meni nudno,
Shcho pip z borodoyu, zyty meni trudno!

Klychut' lyudy na chrestyny, prosyat' iz nym sisty,
Yak pohlyanu na borodu, az ne mozu yisty.

Zabyraye popadya kury ta yindyky,
– Zapryahayte koni v sani – yidu do vladyky!

Barylasya popadya try dni u dorozi,
Pryyichala do vladyky, stala u porozi.

Oy vychodyt' ta vladyka iz svoyey kimnaty:
– Za chym, za chym, popadya, chochu teye znaty.

– Oy, vladychenko, vladyko, zmyluysya nad namy,
Choho nashi dobrodiyi chodyat' z borodamy?

– Podyvysya z, popade, yakyi ya vladyka,
Yaka v mene boroda chorosha y velyka!

Oy chody no, popade, do moyi kimnaty,
Skilky tam yest' popiv, to vsi borodati.

Yak ne budesh, popade, ta popa lyubyty,
Velyu tobi u sim pasom vodu osvyatyty!

Oy yak stav pip popadi ta vodu svyatyty,
Prysyahalas', zaklyalas', shcho bude lyubyty.
To z meni lyube, to z meni myle
Popove kropylo – lyubyty navchylo!