Yaka z ce tysha na svitanku –
Vona ochoplyuye use!
Mershchiy po schodynkach – ta z hanku
Pid rannye sonechko yasne.

Von, mov z moloka, z tumanu
V zlotavych bryzkach vyplyva
I posmichayet'sya, yak mama,
Naypershym malyuka slovam.

Skorish, skorish! Ta de tam, de tam?
Ne vstyhnuty niyak meni,
Bo sonechko, haynuvshy v bezkray,
Palaye u vysochyni.

Ptashynyi hray rozpleskav tyshu –
Vona strybnula do yarku...
A sonce bilshe, bilshe, bilshe
I v synim nebi, i v stavku.

Ya prokydayus' – son z dytynstva
Mene neshvydko vidpuska:
Zhasayuchych zirok namysto
Na yablunevych pelyustkach.

Rozeve sklo, rozeva stelya,
Obrus rozevyi na stoli,
I zabuvayu, chto ya, de ya –
Tak zatyshno meni v imli.

Yaka z to tysha na svitanku!
Ya podych strymuyu v hrudyach...
Myhtyt' v vikonechku firanka,
Mov dyvovyznyi bilyi ptach.